miércoles, noviembre 14, 2007

Paisajismos




Otra entrega de la serie "No se descarta nada" publicada en
la revista HUMO. Aquí podéis ver dos páginas, la segunda y
la tercera (son cuatro en total).
Texto de Peio H. Riaño, dibujines, una servidora.
Parece que HUMO se acaba... que pena. ¿Qué pasa con las
revistas de cómic en este país? Ah, quilosá...

15 comentarios:

Swasky dijo...

La veritat és que costa veure a la gent llegint no ja llibres si no còmics. Sembla mentida que es perdi, però l'oferta audiovisual cada vegades és més gran i el temps que tenim és el mateix. Així que hem d'escollir. Per la meva part jo he deixat de veure la televisió per navegar i veure a la xarxa continguts que de cap altra manera podria fer-ho. És un tema complicat, però em sembla que algú s'està emportant molts diners (gent que està per sobre de nosaltres i ho manega tot) i, nosaltres només fem que donar continguts, i més continguts i tot això gràtis.

D.Killer dijo...

Está muy chulo eso. La composición me gusta.
el dibujo a tu estilo, sólo que Blanco y negro.
Recuerdos desde easc

Anónimo dijo...

Humo se va, pero yo creo que tarde o temprano Juanjo el Rápido volverá a las andadas con otro proyecto. Esperemos todos que así sea!!

Por cierto, la primera página que has colgado es brutal, me recuerda un poco a lo de mundo al revés. Igual deberías seguir explorando por ahí. Sentémonos todos a mirar el mundo cabeza abajo.

sus dijo...

La inspiración alpina de campo de Heidi corriendo por un campo de margaritas, de dónde te vendrá?
Hmm... me hago una idea
Lo siento por Humo
Susana

Anónimo dijo...

¡Madre del Amor Hermoso, Sonia! Es precioso y con un lirismo arrebatador. ¿Quién dice que se echa de menos el color? Ah, de la casa, ¿quién responde? ¿Cuándo se ha visto una página de paisajes de Sonia Pulido en escala de grises que evoquen color sin necesitarlo? He aquí el salto, Sonia.

Es lo más grande que has hecho nunca, tanto en concepto, metáfora, composición de página y en evocación. Son páginas que huelen a campo: eso es lo más difícil de conseguir en un relato, EL OLOR.

Que todo el mundo se haga esta pregunta: ¿cuántas veces hemos olido el hálito de una imagen? Muy pocas veces. Sin embargo, aquí, Sonia, lo has conseguido sin usar el color. Por eso es lo más grande que has hecho nunca.

(Perdón, pero seguramente exagero y se me llena la boca, pero es lo que siento y pienso en estos momentos. A fin de cuentas es lo que vale, ¿no? Esa primera impresión...)

PD: Sonia, las revistas van, y otras... vienen, ya sabes por qué... ;)
Eso sí, HUMO es la mejor de todas.

Anónimo dijo...

swasky: que bajón, ¿no? No sé, vull pensar que hi ha alguna cosa més. Si...

ey killer! cuanto tiempo! recuerdos desde bcn y nos vemos en breve. Ya me contarás

gustavo: si. La verdad es que ese trabajo me abrió perspectiva... A ver qué sale... Besos y gracias!

sus! que tienes blog por ese colorcito azul que tiene tu firma. Me paso, me paso. Y si, seguro que aciertas, ju...

sin palabras yorkshire, me dejaste muda. Sólo puedo agradecerte mientras me sonrojo interiormente hasta la médula. Un abrazo

lobstersquad dijo...

el otro día vi cosas tuyas en SIns Entido, muy muy chulas. No sabía que eran tan grandes, se ven mucho mejor, me encantan.

Anónimo dijo...

Ai floreta floreta!!
Increíble, brutal, cuando nos estamos quejando de tanto mundo gris, de tanta gente gris...y aquí lo tenemos, el gris a todo color!!
que piernas!qué zapatos!que campo!
M'encanta!!

Al dijo...

Me encanta, muy bien!!!.

Natascha Rosenberg dijo...

Qué bonito! Es precioso.

Anónimo dijo...

hola lobstersquad! gracias-gracias! si, además todo lápiz y collage. Da gusto volver a la artesanía...

tània de mis entretelas! que no hem parlat res aquesta setmana. He pensat molt i molt i molt en tu, però és que tinc unes setmanetes... ya te contaré, morena. Un petó!

ole al! abrazos

Anónimo dijo...

gracias a ti también, natascha!

El canibalibro dijo...

Usted cada vez hace cosas que devoramos con más placer.
Un saludo del Canibalibro

LOLA LORENTE dijo...

Qué gráfica tan preciosa, me encanta.
Saludos!!

Aleix Gordo Hostau dijo...

Molt maco...sí senyor.
una salutació.

http://aleixgoho.blogspot.com